rp_nieruchomosci10.jpgNiedługo po zakończeniu II Wojny Światowej architektura modernistyczna osiągnęła bardzo wysoki poziom akceptacji oraz cieszyła się dużą popularnością w krajach europejskich, jak również w Stanach Zjednoczonych. Modernizm znalazł zastosowanie szczególnie przy projektowaniu budynków publicznych, państwowych oraz całych osiedli mieszkaniowych. Był dość powszechnie utożsamiany z nowoczesnością i demokracją. Proces odbudowy po długoletniej wojnie licznych miast europejskich prowadzony był wedle zasad opisanych w tzw. Karcie Ateńskiej – jednym z manifestów zwolenników sztuki modernistycznej. Uznano tam, że zniszczenia wojenne są doskonałą szansą na przeprowadzenie kompleksowej reformy dzielnic mieszkaniowych oraz miejskich przestrzeni publicznych.

W połowie XX w. we Francji Le Corbusier zaprojektował i zbudował swój prototypowy, dużych rozmiarów budynek mieszkalny dla kilkuset mieszkańców Marsylii, tzw. Unité d’Habitation. Był to pierwszy przykład bloku mieszkalnego. Parę lat później na berlińskiej wystawie budownictwa Interbau zaprezentowano budownictwo niemieckie oraz światowe nowego typu, tj. modernistyczny typ architektury, który kontrastował z dokonaniami np. III Rzeszy czy Rosji sowieckiej.