Rodzaje tynków

Tynk wapienny

Tynki wapienne w tradycyjnym wykonaniu należą do kategorii antycznych. Obecnie technika ta wróciła do łask nie tylko ze względu na remonty starych, zabytkowych obiektów ale także z uwagi na zdrowy i pachnący antykiem charakter. Jest dosyć duże zapotrzebowanie na powłoki, które sprawiaja wrażenie wiekowych, a jednocześnie są trwałe i solidne.

Współczesne tynki wapienne sprzedawane sa jako wyroby gotowe w postaci suchej i oparte są na wapnie gaszonym oraz bardzo drobnym kruszywie niekiedy marmurowym. Tynki wapienne zewnętrzne mają dodatek utwardzacza w postaci białego cementu.

Tynki wapienne powstaja z zaprawy , która jest mieszaniną spoiwa, ciasta wapiennego lub wapna suchogaszonego, piasku i wody. Zaprawa wapienna twardnieje pod wpływem dwutlenku węgla zawartego w powietrzu. Twardnienie tynków współczesnych jest przyspieszone przez różnego rodzaju dodatki.

Podstawowym składnikiem tynków wapiennych jest wapno. Gotowe suche mieszanki zawierają też kruszywo mineralne, domieszki i ewentualnie barwniki. Tynki wapienne długo wiążą, więc nie trzeba śpieszyć się podczas ich nakładania. Są też dzięki temu odporne na skurcz podczas schnięcia i nie zachodzi ryzyko, że zaraz po ułożeniu popękają.
Tynki wapienne mają małą wytrzymałość na uszkodzenia, ale za to idealnie nadają się do nakładania na inne, stare tynki. Przyjmuje się bowiem zasadę, że na tynk można nałożyć drugi tynk tylko pod warunkiem, że będzie słabszy od pierwszego. Tynki wapienne są bardzo paroprzepuszczalne i dzięki temu zapewniają dobry mikroklimat w pomieszczeniach.

Tynków wapiennych nie poleca się do pomieszczeń o podwyższonej wilgotności. Mają one grubość 1-2 cm. Producenci oferują także tynki wapienne do nakładania maszynowego. W sprzedaży są również gładzie wapienne do wyrównywania powierzchni tynków wapiennych. Ich warstwa po ułożeniu nie przekracza 5 mm.

• Można nimi tynkować bez pośpiechu. Czas, po którym powinno się zużyć masę tynkarską, od momentu wymieszania suchej mieszanki z wodą jest długi i może wynosić nawet do trzech godzin. Pozwala to na spokojne tynkowanie bez pośpiechu i obawy, że zaprawa szybko stwardnieje.
• Nie powstają na nich rysy skurczowe. Tynki wapienne wolno twardnieją i zwiększają swoja wytrzymałość. W warunkach optymalnych każdy 1 mm grubości odpowiednio pielęgnowanego (chronionego przed przesuszeniem i zawilgoceniem) tynku wapiennego schnie przez jeden dzień. Między innymi dlatego na ich powierzchni nie powstają rysy skurczowe.
• Nadaja się do renowacji. W porównaniu z innymi rodzajami tynków, wapienne mają nieco mniejszą wytrzymałość. Jest to istotne zwłaszcza wtedy, gdy odnawiamy stary, nie najmocniejszy już tynk. Zgodnie z zasadą: „nakładać słabsze na mocniejsze” słabszy tynk wapienny można nałożyć niemal na każde podłoże, bo będzie ono mocniejsze. Tynki wapienne nie zawierają cementu i gipsu. Dlatego w razie wymiany tynku stosunkowo łatwo je odkuć, nie uszkadzając przy tym podłoża. Dzięki tym cechom są przydatne do prac tynkarskich w budynkach zabytkowych.
• Regulują wilgotność. Ważną właściwością tynków wapiennych jest duża porowatość. Dzięki temu bardzo dobrze przepuszczają parę wodną. Jest to ważne, bo pozwala na naturalną regulację wilgotności powietrza w pomieszczeniach. Z tego samego względu tynki wapienne są doskonałym podłożem pod farby mineralne.
• Łatwo je stosować. Zaprawy wapienne bardzo dobrze się urabia i łatwo nadać im żądaną fakturę.
• Tynki wapienne mogą mieć różne faktury. Ich wygląd zależy od wielkości i kształtu kruszywa użytego do mieszanki. Mieszanka gruboziarnista tworzy fakture chropowatą, o wyraźnym, widocznym z daleka wzorze; drobnoziarnista - gładką z mało wyraźnym wzorem.